بپذیریم که مسئول اعمالمان خودمان هستیم

و خالق ِ یکتا,  بی حساب و کتاب ما را رها نخواهد کرد

و نظاره گر و دست گیر ما ست

تنهایمان نمیگذارد

چه در سختی

و چه شادی

و بدانیم هرچه انجام میدهیم ثبت خواهد شد ..

زندگی شوق رسیدن به همان فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست
زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم
زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت
زندگی ، خاطره آمدن و رفتن ماست
زندگی در همین اکنون است

چه شادیهایی که زیرپای انسان سرکوب شدند،

زیرابیشترافرادبه آسمان توجه دارند،

وآنچه راکه زیرپاهایشان است،نادیده میگیرند...

گوته...

نمی دانم اگر روزی کوچه علی چپ ،

مشمول طرح ترمیم بافت فرسوده شود ،

وقتی من و تو پس از مدت ها ؛

یکدیگر را بر حسب اتفاق ببینیم!

آدم ها می آیند…

 خودشان را نشان می دهند…

 وقتی که برایت مهم نیست…

 اصرار می کنند!

 اصرار برای اثبات وجودشان،...

 برای اثبات بودنشان…

 و ماندنشان!

 اصرار می کنند که تو نیز باشی همراهشان…

 همان آدم ها،

 وقتی که پذیرفتی بودنشان را ،

 ماندنشان را…

 وقتی که باورشان کردی…

 می روند!

 به بهانه های پوچ!

 به بی بهانگی!

 به سادگی!

 می روند…

 می روند…

 و تو می مانی با باوری که …!