گاهی برای رسیدن به یک آرزو ،
سالهای زیادی از عمرت را به انتظار مینشینی ،
گاهی به سمت رویاهایت قدم برمیداری ،
گاهی میدوی ،
گاهی از پا میفتی و سینه خیز ادامه میدهی ،
گاهی از هوش میروی و وسط راه ، پهن زمین میشوی ...
به هوش که می آیی باز به راهت ادامه میدهی و شاید مغروری به این همه پشتکار ... یک قدم مانده به صبح به بارگاه آرزویت نزدیک میشوی ، آنقدر خسته که رمقی در پاهایت نیست ...
ناگهان ، خدا ،درست زمانی که رسیده ای ، انتخاب دیگری هم پیش پایت میگذارد و راه دیگری هم پیشنهاد میکند ...
تو میمانی و گذشته ات ، تو میمانی و دیوانگی ...
قمار که میکنی ، گاهی باید دیوانه باشی ...
من طعم این دیوانگی را چشیده ام ...
پیشنهاد او از آرزوی من شیرین تر بود ..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: