معبد خداوند فقط به روی دلی شاد و آواز خوان و رقصان باز است . دل گرفته را به این معبد راهی نیست ، پس ، از اندوه اجتناب کن. دل خود را از همه رنگ ها سرشار کن درخشان و رنگارنگ مثل یک طاووس- و برای این " "دلشادی و آواز و رقص"" به دنبال دلیلی نباش . کسی که برای شادی دلیلی می جوید ، شاد نخواهد بود . ""چون شاخه تر به رقص آ"" و نغمه ساز کن نه برای دیگران ، نه به خاطر چیزی ، برقص ، فقط به خاطر رقص ؛ بخوان ، فقط برای آواز ؛ آن گاه سرتا پای زندگیت ملکوتی می شود ، و فقط در این حالت است که همه چیز رنگ نیایش به خود می گیرد . این گونه زیستن ، آزاد بودن است...
نظرات شما عزیزان:
|