بیـــا برای یکــبار هــم که شـــده...

دست به خلاف بزنیـم...!

من اندوه تـــو را مـــی دزدم...!

تو تنهـایـی مـرا...!!

کــــاش مــردان، حرمتــــ مرد بودنشان را بدانند؛

و زنـــان، شوکتـــــ زن بودنشان را؛

کـــاش مــردان، همیشه مـــرد باشند؛

و زنـــان، همیشـــــه زن؛

آنگــاه هر روز نـه روز «زن»، نـه روز «مرد»؛

بلکــه روز «انســـان» استــــــ . . .

انسان به ســه بوســـــه تکمیل میشود
بوسه ی مــــــادر که با آن پا به عرصه ی خاکی میگذاری
بوسه ی عشــــــــق که یک عمر با آن زندگی میکنی
بوسه ی خــاکــــــ که با آن پا به عرصه ی ابدیت میگذاری

عزیز راه دورم

آغــــوش دریایی خــود را باز کن
تا شبـــی در آغوشــت سر کنم
و در امــواج تــو سرگردان شوم
تا به ساحـــل آرامــش برسم

میـدونی بن بست زنـدگی کـجـاست ؟

جــایــی کـه

نـه حـــق خــواسـتن داری

نـه تــوانــایـی فـــرامــوش کـــردن

تنهایی را دوست دارم…

بی دعوت می آید,

بی منت می ماند…

بی خبر نمیرود ...

آنقدر خوب هستم،که ببخشمت…

اما..

آنقدر احمق نیستم،

که دوباره به تو اعتماد کنم…!!

مــن بی تو بودن را…
با پرنده هایِ ایوان… با دو خط شعرِ شاملو…

با ابرهایِ نمناکِ آسمان…
با غزلی از حافظ -به همین سادگی- به سر میکنم. . .

یکبار هم وقتی منتظرت نیستم ….

به سراغم بیا…..

بگذار خیالم غافلگیر شود ….

زبان مشترکی داریم
با این همه
یکدیگر را نمی فهمیم

ما
باید
مثل غارنشین ها
تنها به علامت دست های مان
اکتفا می کردیم
آن وقت شاید هیچ سوء تفاهمی
میانمان جدایی نمی انداخت

از
از "تو" بدم می آید! ... ببخشید!

تو سنگی!
و من یک تکه شیشه!
"سنگ بودن تو" شاید که شوخی باشد
"ولی شکستن من"
جدی است!

این روزها حجم زیادی از خدا را نفس می کشم

من مقدس شده ام

و شاید به پایان زندگی ققنوس رسیده ام

دلم برای پروانه های آبی کوچک تنگ می شود وقتی در امتداد کودکی دلتنگم

کسی مرا نخواهد فهمید

مرا زمستان با خود برده است گویا ....

روی دلای آدما هرگز حسابی وا نکن
از در نشد از پنجره، زوری خودت رو جا نکن
آدمکای شهر ما، بازیگرایی قابلن
وقتش بشه یواشکی رو قلب هم پا می ذارن