آغوشِ تــــــــــو که باشد ....
خواب دیگر بهانه ای برایِ خستـــــــــگی نـــــــــیست ..
و تـــــــــپشِ هایِ قــــــــــلبت میشود لالاییِ کــــــــودکانه ام ........
کــــــــنارم بـــــــــــمان ....
مـــــــــیخواهم ..
صـــــــبح چشمانم
در نگاهِ تــــــــو ...
بیدار شود .. !!

پی اسم تو میگشتم، ته یه فنجون خالی
دنبال یه طرح تازه، یه تبسم خیالی

فنجون های لب پریده، قهوه های نیمه خورده
من و عشقی که واسه همیشه مرده
دل به عشق تو سپرده

فال تو رنگ فریب و گریه های عاشقونه ست
فال من طنین آخرین ترانه ست

رنگ قهوه ای چشمات رنگه خوابه
که تا شهر بینهایت منو برده
اونجا که آخر عشقه؛ اونجا که مرز سرابه

هیچ چیز قابل برگشتن نیست
که زمان می گذرد
و زمان واژۀ محدودیت است
همچنان می گذرد....

*
واگر عشق به ویرانه نشست
شیشۀ عمر وفایی بشکست
*
و اگر لحظۀ باران نرسید
فکر آسودگی جان نرسید
یا که خندیدی به اشکی که چکید
*
هیچ چیز قابل برگشتن نیست

که زمان میگذرد
...

تو
تمام آرزوهای دست نیافتنی من هستی
که شبها برایت لالایی می خوانم
تو
دلیل همه نفس هایم هستی
که بوی غریب انتظار را در هوا پخش می کنم
تو
سرآغاز غزل هایم هستی
که برایت می سرایم و روی دیوار زندگی ام می نویسم
تو
دست نوشته هایم را به نام خود کرده ای
وتنها بهانه جاری شدن آن بر روی کاغذ سفید دفترم شدی
تو
رنگین کمان رویاهای زیبا و محال من هستی
که شبها برایت فال می گیرم
تو
تنها دلیل بارانی شدن چشم هایم هستی
که فقط برای تو ترانه می خوانم

گفتم:« آدم ها ترس ندارند که.»

آخر گفته بود می‌ترسد.

ماندم اما. مکث کردم. سکوت کردم.

آدم‌ها ترس ندارند؟

گاهی « آدم‌»ی آزارت می دهد. نمی‌داند البته. نمی‌خواهد هم. آزرده شو ... اما نترس. حتا اگر توانستی بزرگ باش. ببخش.

گاهی « آدم»‌ی آزارت می دهد . دانسته. دل گیر شو. درد بکش. استیصال اش را ببین. نترس .

گاهی « آدم »‌ی زخم ات می زند. عمیق. داد بزن. خون می آید؟ انگشتت را خونی کن و روی صورتت خط بکش. زخم ات را نشان بده. گله کن. حتا پر شو از نفرت. اما نترس.

گاهی « آدم »‌ی دوستت دارد. دلش می‌خواهد بگیرد ات. نه آن شکلی ها... بگیرد توی بغلش. آن قدر محکم که نتوانی نفس بکشی حتا. چه برسد به فریاد. آرام باش. بالاخره یک جوری بهش می‌فهمانی که گرفتنی نیست‌ای. شاید زخمی هم بخورد....زندگی است دیگر. نترس.

گاهی « آدم »‌ی را دوست داری. آن قدر که کج نگاهت کند نفس ات بند می آید. آن قدر که کلمه هایش ، کلمه اش، زنده ات می کند. آن قدر که اگر برود... می ترسی. می‌دانم. نترس. نگران باش. نگران اش باش. « نگر ان»که می دانی یعنی چه؟ یعنی نگاهش کن.همیشه.

می‌دانی؟

ترس با رفتارهای خاص فرار و اجتناب مربوط است.

اجتناب نکن.

زندگی کن.

آدم ها ترس ندارند.

خستگـــی را تـــو بـه خاطــــر مسپـــــار



که افـــــق نــــــزدیک اسـت



و خدایــــی بیـــــدار کـــه تـــــو را می بینـــــد



و بـه عشقـــت، همـــه حادثـه هــــا می چینـــــد ؛



که تـــــو یـــادش افتــــی و بدانـــــی :



همــــه بـخشـش از اوست



و همیـــــن اش کافـــــــــی ســت ...

هر آهنگی که گوش میدهم ،

به هر زبانی که باشد ، بغضم را میشکند . . .

نمی دانم . . .

بغضم به چند زبان زنده دنیا مسلط است !

چه قدر تلخ شده اي ...

وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد بیشتر تنهاست

چون نمی‌تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید چه احساسی دارد

و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق کند،

تنهایی تو کامل می‌شود

روزی میشود که برگ برنده ات "دل" میشود اما تو دیگر حاکم نیستی........

هـــیچ وقت خـــنده رو ترکـــ نکـــن ؛

 چــون هر کسی ممکنه عاشـق خنده هات بشه ...

میخــــــواهم عوض شوم !

چرا بایـــــد دلتنگ آغوشت باشم ؟

میخـــــــواهم تــو دلتـــــنگ آغوشـَــم باشــــی !

میخـــواهم آن سیــــب ِ قرمزِ بالـــای درخــــــت باشــَـــم

در دورتـــــرین نــُـقطه . . .

دقت کن !!!

رسیدن بـــــه مــَــن آسان نیـــــست

اگر هـِــمـَــتـــَـش را نـــَـداری

آسیــــبی به درخت نــــزن

بـــــه همان سیــــب هایـــــ کِرم خورده ی روی زمــــــین قانـــــــــــــع

بــاش ...