|
ققنوس را پرسیدند
اتش از بهر چه افروختی
گفت از بهر سوختنم
پرسیدند
اوازت چراغمگین است
گفت چون دلم شکسته و خونین است
پرسیدند
از وادی عشق چه می دانی؟
گفت دروغی بس زیبا و شیرین است
پرسیدند
پس از سوختن چه خواهی کرد
گفت دوباره برنخواهم خاست از اتش زیرا زندگی فریبی رنگین است
..... ......
انگاه ققنوس با اوایی حزین بر هیمه ی جانش با قلبی شکسته از فریب و دروغ
اتشی افروخت
شعله ی اتش تطهر کرد پر وبالش
سوخت خاکسترش را باد برد
افسانه شد ققنوس
گاه اوایش را از دل سوخته دلان خواهی شنید...
اوای ققنوس
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده: 
